Profesjonalne wsparcie :)

[PsychologDziecięcy]

Witam
Jestem psychologiem, pracuję z dziećmi, jeśli któraś z pań ma jakieś pytania, zmartwienia, wątpliwości związane ze swoim maluszkiem, to chętnie pomogę. Mogę też opowiedzieć na forum z perspektywy psychologa o sprawach, które są dla Was istotne, ciekawe. Zapraszam do kontaktu
Ania

[Misiak]

Ok. To ja zadam pytanie jak radzić sobie z córką, która wszystko "JA SAMA!"? Na początku byłam bardzo szczęśliwa, bo dziecko moje stało się prawie w ogóle bezobsługowe, prawie wszystko potrafi zrobić samodzielnie, więc super. Ale np się spieszymy a ona "ja sama", albo nie mogę jej dać kakao tak po prostu, tylko ona musi sobie sama je zrobić (ja jestem tylko od podgrzania mleka). Gdy dam gotowe kakao jest bunt, bo przecież "ja sama umiem!" i żeby się liczyło to ona musi sama od a do z. Jak pomogę jej się ubrać, to zdejmuje i sama od początku do końca (nie mówiąc o wybieraniu sobie ciuchów, bo to oczywiste że nie mam w tym udziału). Jak coś podam, to ona albo ja musimy to odłożyć na miejsce i dopiero ona wtedy sama weźmie. Tak jest od miesiąca. Bardziej mnie to śmieszy niż denerwuje, ale może powinnam coś zmienić w jej lub swoim zachowaniu. Powinnam jej pozwalać na taką samodzielnosc (co w większości przypadków czynię), czy jednak dac jej do zrozumienia, że jestem mamą i jestem po to by pomagać, a ona jest jeszcze dzieckiem?

[Hosiole]

Ja tez mam problem z nadwrażliwym pięciolatkiem, jak tylko coś mu nie pasuje to płacze, nie potrafi powiedzieć tylko odrazu jest ryk... Jak ktoś go uderzy, to nie odda. Jak ktoś mu coś zabierze to nie bedzie walczył, tylko stoi i płacze.
Trenujemy, odgrywamy scenki. Duzo rozmawiamy ale to nie pomaga.
A ja psychicznie wysiadam... Po tygodniu spędzonym z nim w domu (np. Jak jest chory) mam ochotę spakować sie i uciec jak najdalej... Mam dość juz tego płaczu...
Dodam ze w domu mam tez trzyletnia córkę, która jest totalnym przeciwieństwem...wiecznie uśmiechnięta, nie przejmująca sie pierdołami.

[PsychologDziecięcy]

Misiak, "ja sama", to bardzo potrzebny i bardzo naturalny etap rozwoju, także nie jest to nic niepokojącego choć domyślam się, że może być męczące Jest to jeden z pierwszych etapów kształtowania się tożsamości dziecka, w pewnym momencie maluch odkrywa swoją autonomię, odrębność od rodziców, to że ma możliwość robić coś samo i jest to dla niego ogromna przyjemność i satysfakcja. Tak jak dla dorosłych zdobycie prawa jazdy, czy wydawanie własnych zarobionych pieniędzy Jeśli pozwolisz małej na tą autonomię kiedyś będzie dzięki temu asertywna, będzie potrafiła śmiało wypowiadać swoje zdanie i nie obawiać się tego co myśli, będzie znała swoją wartość, będzie wiedziała, że potrafi skutecznie działać i będzie lubiła wyzwania Oczywiście dobrze jest postawić granice i np. kiedy planujecie jakieś wyjście, to warto wcześniej uprzedzić ją, że tym razem Ty będziesz musiała wykonać za nią coś np. ubrać ją, bo jest mało czasu, dzięki temu może mniej się będzie buntowała, nie będzie zaskoczona, że nie może zrobić tego sama, dzieci lubią przewidywalne sytuacje. Jest też prosta technika, która daje dziecku możliwość decydowania, a dorosłemu kontrolowanie tego: można dać jej do wyboru 2 rzeczy np. chcesz założyć czerwoną czy niebieską sukienkę, chcesz kakao w tym czy w tym kubku, chcesz umyć ręce teraz czy za chwilę? A pomagać oczywiście możesz, ale przede wszystkim wtedy kiedy poprosi, albo kiedy jeszcze czegoś nie umie i chcesz ją tego nauczyć

Hosiole, a powiedz proszę, co się dzieje dalej kiedy już zacznie płakać? Jak inni wtedy reagują? Jeśli będzie Ci wygodniej to napisz do mnie wiadomość prywatną

[Misiak]

PsychologDziecięcy, dziękuję za odpowiedź, jest bardzo pokrzepiająca. więc trzeba przeczekać. Ale widzę, że wszystko co robi sama bardzo ją zadowala, zwłaszcza że zawsze gdy coś zaczyna/zaczynała robić samodzielnie może/mogła liczyć na moje brawa i gratulacje- widać tę dumę. Uprzedzanie- zazwyczaj to robię, ale nie zawsze. Muszę się z tym pilnować.
P.S. Dwie rzeczy daję do wyboru, ale zazwyczaj woli trzecią- własną. jeszcze raz dziękuję.

[PsychologDziecięcy]

Nie ma za co, polecam się i życzę dużo cierpliwości

[lmyszka]

PsychologDziecięcy, To i ja mam pytanie. Syn 6,5 roku.
Jak mam nauczyć moje dziecko słuchania
Każdą swoją prośbę o cokolwiek powtarzam milion razy, najprostsze czynności np. umyj ręce, zjedz śniadanie, załóż buty itd.. Jakbym waliła grochem o ściane, wtedy puszczają mi nerwy no bo ile razy można powtarzać to samo a najgorsze jest to że Wiktor nic sobie z tego nie robi, zaczyna sie śmiać
Egzekwowanie od niego czegokolwiek coraz częściej kończy się krzykiem albo moim albo jego

Później napiszę o młodszym bo tutaj ciężko mi ubrać w słowa.

[MamaŻaby]

lmyszka, trafiłam w sieci na webinarium na ten temat. Będzie już dzisiaj. Prowadzi Agnieszka Stein więc warto wysłuchać
https://www.facebook.com/events/1546739335644263/

[kielbek]

witam mam dziecko w wieku 6 lat jednak nie chce jeść w przedszkolu, jak mogę sobie z tym poradzić?