FORUM Łódzkich Mam

Drugie dziecko na siłę, czy bo ktoś tam oczekuje, nie jest dobrym pomysłem, za dużo stresów. Musicie oboje chcieć. Ja np. chciałam, a jak przyszło co do czego, wpadłam w panikę, że to zły pomysł i tak gdzieś pierwszy trymestr upłynął mi w dole, ze to był jednak błąd, że z samym Witkiem bywa zbyt cieżko, a co dopiero z dwojgiem. Teraz, im dalej, tym łatwiej, tym bardziej się cieszę, choć wiem, że kryzysy są nieuniknione i będą tak, czy inaczej. Tak do osiemnastki młodszej

Misiak pisze:Takie naleganie powoduje, że jeszcze bardziej się zafiksowuję na moim obecnym stanowisku.

Jak ja to dobrze nam!
Raz prawie się pokłóciłam z teściem o takie teksty.

U nas w sumie od samego początku (jeszcze przed ślubem) była mowa o dwójce dzieci. Jak ie urodził Antoś to jednak życie zawodowe trochę nam się pokomplikowało i ja już zaakceptowałam fakt, że będziemy mieli jedynaka.
Ale jednak nie...
Z mojego punktu widzenia (wiek) trochę już późno, ale prawda jest taka, że był to ostatni dzwonek.

Ja nie chciałam jak była w ciąży i po porodzie. Teraz chcę mega ogromnie i nic, mimo że staramy się już od jakiegoś czasu. Nie tak łatwo zajść jak się chce bardzo A czas ucieka

U mnie był cel przepracowanie roku - rok minął ale jak wcześniej chciałam tak teraz jakoś nie mogę się zdecydować na ten krok

ppola pisze:ale jak wcześniej chciałam tak teraz jakoś nie mogę się zdecydować na ten krok

U nas dokładnie tak samo jesteśmy pewni że Dominik będzie miał rodzeństwo ale na ten moment tylko o tym rozmawiamy jakoś nie mamy odwagi działać

Dlatego najlepiej z przypadku
Nas ominęły te rozmowy

martula_87 pisze:

ppola pisze:ale jak wcześniej chciałam tak teraz jakoś nie mogę się zdecydować na ten krok

U nas dokładnie tak samo jesteśmy pewni że Dominik będzie miał rodzeństwo ale na ten moment tylko o tym rozmawiamy jakoś nie mamy odwagi działać

I u nas Obecnie "i chciałabym i boję się" No cóż, może Matka Natura zdecyduje za nas

Malwina no mogę się tylko pod tym podpisać Świadomie bym się pewnie nie zdecydowała. Jasne, nadal się boję jak to będzie. Jak w tym wszystkim my się odnajdziemy, no i Hanutka. Dla mnie to duże wyzwanie, ale teraz odwrotu już nie mam i jest dokładnie jak z podejściem do porodu - zadaniowo z nastawieniem, że będzie ok.

Malwina pisze:Dlatego najlepiej z przypadku
Nas ominęły te rozmowy

Amen

jak tylko przekroczylam prog mojej ukochanej firmy to zaczely sie pytania: jak Filip? i kiedy drugie? dopiero co wyszlo ze mnie jedno a ci szalency chca mnie wyslac na kolejny urlop Biorac pod uwage ile kosztuje mnie nianka dla Mlodego, to raczej niepredko zdecyduje sie na drugie

Malwina pisze:Dlatego najlepiej z przypadku
Nas ominęły te rozmowy

hmm i tu pojawia się problem bo ja wolę wcale niż bez poza tym nigdy nie potrafiłam i nadal nie potrafię się "zapomnieć' wiec to musiałaby być totalna wpadka tj. nieskuteczność antykoncepcji żeby przypadek miał miejsce

ppola, a to co innego niż "chcę, ale się boję"

ppola pisze:poza tym nigdy nie potrafiłam i nadal nie potrafię się "zapomnieć' wiec to musiałaby być totalna wpadka tj. nieskuteczność antykoncepcji żeby przypadek miał miejsce

U nas to samo. A że jedną "wpadkę" z zabezpieczeniem już mieliśmy, więc tym bardziej teraz będziemy uważać.

ppola pisze:

Malwina pisze:Dlatego najlepiej z przypadku
Nas ominęły te rozmowy

hmm i tu pojawia się problem bo ja wolę wcale niż bez poza tym nigdy nie potrafiłam i nadal nie potrafię się "zapomnieć' wiec to musiałaby być totalna wpadka tj. nieskuteczność antykoncepcji żeby przypadek miał miejsce

u nas tak samo im bliżej terminu kiedy mieliśmy zacząć starania tym bardziej odsuwam to od siebie...

a ja jeszcze przed porodem myślałam, że drugie dziecko będzie dość szybko... teraz już tak nie uważam

jeśli w ogóle będzie to pewnie za jakieś 3 lata

A ja Wam powiem kolejny raz, że dwoje dzieci to fantastyczny pomysł (jeśli ktoś lokalowo i finansowo może sobie na nie pozwolić, oczywiście), bo nic tak nie leczy z zaślepienia matczynego, jak polaryzacja uczuć. Dwoje dzieci, dwa cele, zero szkodliwego skupienia na jednostce.

malaJu pisze:A ja Wam powiem kolejny raz, że dwoje dzieci t fantastyczny pomysł (jeśli ktoś lokalowo i finansowo może sobie na nie pozwolić, oczywiście), bo nic tak nie leczy z zaślepienia matczynego, jak polaryzacja uczuć. Dwoje dzieci, dwa cele, zero szkodliwego skupienia na jednostce.

no jak zwykle musiałaś mi przepraszam za określenie "dosrać" na bank miałaś na myśli mnie

malaJu pisze:A ja Wam powiem kolejny raz, że dwoje dzieci t fantastyczny pomysł (jeśli ktoś lokalowo i finansowo może sobie na nie pozwolić, oczywiście), bo nic tak nie leczy z zaślepienia matczynego, jak polaryzacja uczuć. Dwoje dzieci, dwa cele, zero szkodliwego skupienia na jednostce.

Amen

Też to poczułam i uważam, że mam teraz zdrowe podejście i relacje z dziećmi

Patrycja11, a wiesz, że nie? Ale rozumiem - uderz w stół itd

Malwina,

Patrycja11 pisze:na bank miałaś na myśli mnie

Albo mnie.

zbroziu pisze:a ja jeszcze przed porodem myślałam, że drugie dziecko będzie dość szybko... teraz już tak nie uważam

tez tak miałam...teraz...nie myślę o tym wcale.

A mnie na pewno nie, bo absolutnie jestem daleka od zaślepienia .

ppola pisze:poza tym nigdy nie potrafiłam i nadal nie potrafię się "zapomnieć' wiec to musiałaby być totalna wpadka tj. nieskuteczność antykoncepcji żeby przypadek miał miejsce

To tak jak mój mąż. On ZAWSZE czuwa. Zresztą dla mnie słowo "wpadka" w XXI w. to pęknięta prezerwatywa i nie działający POSTINOR. Chwile zapomnienia bez zabezpieczenia to...chwile zapomnienia, po których spodziewałabym się wszystkiego. A mój mąż to już na pewno .


U nas też baaardzo trudno na jakiekolwiek decyzje. Nie mówię przynajmniej ABSOLUTNIE NIE.

malaJu pisze:Patrycja11, a wiesz, że nie? Ale rozumiem - uderz w stół itd

Martula_87 trzymam kciuki.
U nas ja już zakończyłam produkcję dzieci, tzn. czekam na potomka nr 2 (Mateuszka:) i potem już tylko odpoczywam, hahaha.

Ja nie chciałabym żeby Karolka była jedynaczką i mam nadzieję,że tak nie będzie.
Na razie planuję różnicę 4-5 lat. Powodów jest kilka,finansowy oczywiście też. Ale oprócz tego muszę brać pod uwagę,że mieszkam na zad....u. Ta ciąża od połowy nie była lekka. Leżenie w domu,2 pobyty w szpitalu, cukrzyca ciążowa, ciągłe jeżdżenie do Piotrkowa.... Nie wyobrażam sobie takiej sytuacji z 2-3 latkiem przy boku. Moi rodzice pracują. Do tego mieszkają 30 km ode mnie.
Ale jak będzie-czas pokaże.

Ale tu się wczoraj zadziało.

Synek dopiero zaczął 3-ci miesiąc, a ja wiem, że chciałabym dla niego rodzeństwa I mąż też. Póki co moje dziecko jest na prawdę grzeczne, nie mogę narzekać, choć nieprzespane noce dają się we znaki. Ale tak jak wiele z Was już tu pisało - nie chciałabym, żeby synek był sam (ja mam rodzeństwo, mąż też). Poza tym jakoś nie mogę sobie wyobrazić, że już nigdy miałabym nie poczuć maleństwa w sobie - ja to uważam za cud Mam nadzieję, że zdrowie i sytuacja finansowa pozwolą nam na drugie dziecko. A ponieważ miałam cesarkę, muszę trochę poczekać. Nie chciałabym jednak zbyt długo zwlekać Różnica wieku 3 lata wydaje mi się bardzo dobra

martula_87, super
Patrzcie jak to w życiu bywa, pamiętam jak martula pisała, że Dominik będzie jedynakiem, bo nie zdecydują się na drugie dziecko. Wówczas ja z kolei byłam bliska podjęcia tej decyzji i pomyślałam, że prędzej mój synek będzie miał rodzeństwo. A tu okazuje się, że jest zupełnie odwrotnie

tulipan87,

My chcemy mieć drugie dziecko (a ja nawet trzecie). Najlepiej z niedużą różnicą wieku, 2, max. 3 lata. Nawet zastanawialiśmy się czy w lutym nie spróbować "złotego strzału" , żeby rocznikiem był tylko rok różnicy między dziećmi, ale z wielu względów chyba damy sobie spokój (zresztą jak sobie przypomnę starania o młodego, to pewnie i tak by z tego nic nie wyszło).

Poprawiłam ukrycie tekstu - fuente

mietka, dokładnie

Oj mnie też się marzy drugi szkrab. Ale póki co to jedynie rozważania. Chcieć to bym bardzo chciała ale chyba nie prędzej niż za 3 lata. O ile w ogóle. Chciałabym bardzo, żeby Maja miała rodzeństwo. Mój mąż już też do tego dorósł (do niedawna mówił tylko a po co). Tylko pytanie - czy będziemy mieć wtedy JESZCZE na to siły...

U nas przez 4 lata bywało różnie. Łukasza udało się "zrobić" niemal natychmiast, za pierwszym lub drugim razem. Zanim zaszłam w ciążę, zawsze chcieliśmy mieć 2 dzieci. Marzenie było takie, że najpierw chłopiec, a jakieś 3 lata później dziewczynka Po problemowej ciąży i trudnych początkach macierzyństwa, jakoś tak drugiego nam się odechciało. Zachciałam jak Łukasz miał 2 latka, ale sytuacja w pracy mało stabilna i u mnie i u męża, kredyt na 30 lat, pomoc tylko ze strony teściowej. Teraz chcę. Nawet bardzo. Choć równie bardzo się boję. Różnica wieku już będzie dość spora bo co najmniej 5 lat, my też już najmłodsi nie jesteśmy, więc obawiam się, że będzie ciężko, że dziecko może być chore, że będą bliźniaki, że Łukasz będzie zazdrosny. W ogóle jakieś irracjonalne lęki Ale z drugiej strony nie chcę, żeby Łukasz był sam. Choć z drugiej strony, posiadanie rodzeństwa nie oznacza, że będą dla siebie wsparciem. Mam siostrę, która mieszka od kilku lat w Anglii, mąż ma brata w Szwecji, a z drugim, młodszym o 8 lat, już nie jest tak związany. Ale póki co, plan jest taki że zaczynamy w okolicach kwietnia, maja. Chyba, że mój szanowny małżonek znów powie veto. Ten to uparty jest, koziorożec jeden...

AgaGrusiecka, no to super, że mąż się przekonał, bo pamiętałam, że nie chciał. Powodzenia w staraniach.

Misiak, on jeszcze nie powiedział "tak", ale już nie mówi "nie", więc to dobry znak. Choć u niego nigdy nic nie wiadomo. Za miesiąc powie, że przecież jeszcze się nie zgodził Póki nie zaczniemy działać, nie robię sobie nadziei.

AgaGrusiecka, Super.
A jak czytałam co napisałaś, to jakby o mnie.

AgaGrusiecka pisze:on jeszcze nie powiedział "tak", ale już nie mówi "nie", więc to dobry znak. Choć u niego nigdy nic nie wiadomo. Za miesiąc powie, że przecież jeszcze się nie zgodził

Hahaha - będzie jak ze mną. Tez nie zdążyłam powiedzieć: OK, zgoda.

AgaGrusiecka pisze:posiadanie rodzeństwa nie oznacza, że będą dla siebie wsparciem

Z tym też się zgadzam. Ale dodam, że rodzeństwo wcale nie musi mieszkać gdzieś daleko, żeby tak było. Mój brat mieszka ode mnie w odległości 3 przystanków autobusem - a bliżej byliśmy ze sobą kiedy mieszkał w Gdańsku.

Życzę powodzenia w staraniach!

Deco-Ania pisze:Życzę powodzenia w staraniach!

Ja też!

Deco-Ania pisze:Życzę powodzenia w staraniach!

ja również!!!

Deco-Ania, Kurczak, malulu, nie będę dziękować, żeby nie zapeszyć. Najpierw musimy zacząć ze sobą normalnie rozmawiać, bo po tym jak wyszedł po ostatniej kłótni, rozmawiamy w zasadzie służbowo. Aż Młody zauważył. Wczoraj powiedział, że zrobimy remont w dużym pokoju i kupimy jeszcze jedno łóżko, żebym mogła spać na swoim i tata na swoim. Jak zapytałam dlaczego, to odpowiedział, że: przecież ty już taty nie lubisz, a tata nie lubi ciebie. Zdębiałam Może dlatego się zorientował, bo my się baaaaardzo rzadko kłócimy. Przy Łukaszu rozmawiamy normalnie, ale chyba zauważył brak buziaków na przywitanie i brak przytulania, bo my taką przytulankową rodziną jesteśmy

Ile z forumek ma troje lub wiecej dzieci?
Ciekawa jestem jak to wyjdzie statystycznie na naszej grupie-stan na dzis jak widze-446 uzytkownikow

Blue, chyba trzy mają trójkę.

Aha,to malo.
By the way,srednia w Polsce (sprawdzilam z ciekawosci) jest 1,41 dziecka wg jakiegos artukulu-nie wiem na ile aktualnego.