FORUM Łódzkich Mam

malulu pisze:martonia, powiem Ci, że im później tym gorzej. Jakoś zmęczenie wchodzi i nie chce się wstawać w nocy, biegać w dzień. Szybciej wchodzi frustracja i zdenerwowanie.

to jak miałam te objawy przy pierwszym to przy drugim pozostanie tylko oszaleć

odpowiadając na Twoje pytanie to bardziej zastanawiam się nad wiekiem zajścia w ciążę

Agata. pisze:To ja na widok rodziny z trójką dzieci, gdzie jeszcze różnica wieku nie jest duża, mam tylko jedną myśl: podziwiam

Podziw swoją drogą U mnie to wynika z tego, że pochodzę z wielodzietnej rodziny (mam czworo rodzeństwa), Mąż ma siostrę i brata. Fajnie jest mieć taką dużą rodzinę Choć zaczęłam to doceniać dopiero jako późna nastolatka A jak doceniam i podziwiam swoich Rodziców, odkąd sama jestem podwójną mamą

Fajnie jest mieć taką dużą rodzinę

A to też różnie bywa, ja mam dwójkę rodzeństwa i więcej nie chciałabym mieć Moja koleżanka, która ma pięcioro rodzeństwa, dlugo w ogóle nie chciała mieć dzieci. Nie wiem, czy to dlatego że była najstarsza i wiecznie zajmowała się coraz to nowymi maluchami, czy z jakiegoś innego powodu. Ostatecznie zdecydowała się na jedno, ale o drugim nie ma mowy

Agata. pisze:chyba jestem odosobniona w takim podejściu

Jak idę z moją gromadą, to baaardzo często ludzie zwracają na nas uwagę. Najczęściej widzę uśmiech, ale zdarza się też wzrok mówiący "porąbało ich?"

ava pisze:Człowiek jest bardziej zmęczony przy niemowlaku, gdy ma jeszcze dodatkową dwójkę, a nie jedno do obrobienia

Pewnie coś w tym jest. To co zabiera mi najwięcej energii, to kłótnie między chłopakami. A że są totalnie różni, to kłócą się 1000 razy dziennie i wtedy, wiadomo, MAMA!!!

Ja nie chcę mieć więcej dzieci. W mojej rodzinie nie ma przykładu, który pokazywał by mi plusy posiadania rodzeństwa. Moja mama z bratem od zawsze miała złe relacje, brat mojego taty ogarnął się dopiero jak tata zachorował, mój mąż i szwagier to dwie zupełnie obce sobie osoby, chociaż różnica wieku jest u nich niezbyt duża. Więc mam obraz "to nie zdaje egzaminu".

Pewnie, że te relacje często są kiepskie, albo nie ma ich w ogóle, ale bywają też bardzo dobre. Cieżko przewidzieć. Dla mnie ważne jest też to, żeby nie zostawiać syna samego kiedyś ze starymi już rodzicami. Moi rodzice póki co radzą sobie sami, ale mój mąż ma dużo starszą mamę i widzę jak z czasem ważne staje się wsparcie dzieci...

U nas rozważania o potomstwie opierały się o kwestie zdrowotne (moje ginekologiczne),ekonomiczne (liczba pokoi bo wg mnie każde dziecko zasługuje na odrębny kąt a najlepiej pokój i swoją prywatność,przy różnicy płci to wręcz must have jak dla mnie) oraz siły.I powiem tak,na wszystkie 3 sprawy rozwiązania by się znalazły przy większej liczbie dzieci niż 2-gdyby musiały się znaleźć.Dwójka jest ok,ale wersja 2+ też byłaby ok,bo czemu miałaby być gorsza?Jednego dziecka nie zakładałam,od razu z góry zanim mieliśmy dzieci marzyliśmy o dwóch...dziewczynkach:)
A w temacie-w jedną ciąże zaszłam mając niecałe 28 lat a w drugą 31.Trudno powiedzieć jaki wiek jest najlepszy.

Ja rodziłam mając 26, 29 i 31 lat. Ostatnią cesarkę zniosłam najlepiej, bo wiedziałam co mnie czeka i szybo chciałam wracać do domu.

Ja rodziłam w wieku 26 i 30 lat, żałuję że tak późno.
Fajnie by było na tą 40 mieć dwóch dorosłych synów

A ja rodzilam w wieku 25 i 35. Jak na razie w obu przypadkach jest super. Z Jula bylam młoda może i miałam więcej siły ale twraz bie czuje sie jakaś stara. Na pewno mam.inne podejście na pewne sprawy patrze inaczej. Pewnie to też troche zasługa pracy gdzie nabrałam.doświadczenia. Ale uważam ze taka przerwa jest fajna Julii mógłam poświecić dużo czasu teraz jest samodzielna inaczej spedza swoj wolnu czas a ja swój bede mógła poświęcic małej.

Igora urodziłam mając 20 a Biankę 24 i nie żałuję, że tak wcześnie, mimo różnych przeciwności. Tylko zawsze się śmieje, że jak Igor będzie miał "już" 20 to ja ja "dopiero" 40

19anioleczek92, bosko.

19anioleczek92, pomyśl, że jak dzieci i dzieci dzieci pójdą w Twoje ślady, to doczekasz prawnuków, a może nawet praprawnuków

szaraczarownica pisze:19anioleczek92, pomyśl, że jak dzieci i dzieci dzieci pójdą w Twoje ślady, to doczekasz prawnuków, a może nawet praprawnuków