FORUM Łódzkich Mam

Już kilka razy spotkałam się ze stwierdzeniem, że praca w domu to nie praca. Ja uważam, że jeśli ktoś pracuje w domu, to robi to na kilka etatów. W tym tylko jeden płatny, reszta to darmowa sprzątaczka, kucharka i opiekunka do dzieci. Dodatkowo wszystkie te prace musi wykonać w jednym (i tym samym) czasie.
I jak pogodzić pracę, która daje pieniądze, z np. znalezieniem zajęcia dla znudzonego dziecka? Oglądanie bajek przez 8 godzin nie jest zbyt pedagogiczne no i nie każde dziecko pójdzie na taki układ. Jeśli się jest w domu, to przecież powinno się ugotować obiad, posprzątać, jechać na zakupy... i "podać kapcie" mężowi, który wróci zmęczony po 8 godzinach pracy

No cóż... mogłabym dużo pisać w tym temacie. Ja nie wytrzymałam i się z domu-biura wyprowadziłam właśnie z powodów, o których piszesz. Wszystko mnie rozpraszało. A to dziecko a to pranie, a to obiad. Zawsze jest mnóstwo spraw do zrobienia. Praca się wydłużała niemiłosiernie. Dodatkowo przychodziło takie zmęczenie psychiczne. Wydaje mi się, że dla równowagi powinien być czas na pracę i czas powrotu do domu a pracując w domu nie ma takiej możliwości.

Ja pracowałam w domu przez kilka miesięcy i nie miałam wtedy dziecka.
Był to koszmar, bo jak piszecie ani praca do końca wykonana bo wszystko rozpraszało a i dom nie ogarnięty bo trzeba było jednak pracować.
ten rodzaj pracy nie dla mnie. Zresztą strasznie brakowało mi kontaktu z ludźmi, a ja człowiek społeczny
Może na krótko, na chwile w awaryjnych sytuacjach tak, ale nie na stałe.

A przy Wiktorze, było by to wręcz niemożliwe.

moim zdaniem się - nie da się

Przede mną praca w domu, zaczynam na dniach. Trochę brakuje pensji, a młodej do żłobka nie odam, raz że nie ma w nim miejsc, a dwa że chcę być przy niej do roku przynajmniej. Planuję pracować gdy młoda pójdzie spać- w dzień i wieczorami. Nie patrzę na tę sytuację przez różowe okulary, bo w domu mam tyle roboty, że się nie nudzę, a tu jeszcze praca. No ale jakoś będę musiała to pogodzić. Jednak mimo wszystko za jakiś czas chcę wrócić do pracy do ludzi.

pijana-wiatrem pisze: bo mieszkam w domu tzw wielorodzinnym- piętro niżej mieszka siostra, a na parterze babcia, więc któraś zajmie się Tosią, a ja w określonych godzinach będę zamknięta w pokoju i to będzie czas wyłącznie na pracę

też w takim mieszkam i jest to jedynie problem. Chociażby z hałasem. O ile np. w biurze jest hałas biurowy i da się w nim skupić przy pracy, tak w domu niekoniecznie.

No to zazdroszczę, bo u Nas dom jest bardzo duży, ale mnogo otwartej przetrzeni jest. W każdym razie ja jestem rozdarta w dalszym ciągu i jestem coraz bliżej podjęcia pewnej decyzji która owszem, może duzo kosztowac (i dosłownie i w przenośni), ale nikt nie będzie przeszkadzał

Ja tak pracuję od paru lat. Da się. Ale to rzeczywiście nie rozwiązanie dla każdego.

Porządki domowe czy zajmowanie się dzieckiem to dla mnie odpoczynek pd pracy, a nie rozpraszanie. Ba! Ja przez jakiś czas miałam tylko jeden pokój! Ale wtedy szybko posłałam dziecko do żłobka. Teraz mam dwójkę na głowie, więc pracuję głównie, jak śpią w dzień 2-3h, wieczorem ile dam radę, no i jak mąż się nimi zajmie (lub coraz częściej one same sobą). W weekendy czasem wysyłam starsze do babci i wtedy robię jak najwięcej zleceń, bo przy młodszym jeszcze się da pracować, w najgorszym wypadku siedzi mi na kolanach, albo bujam go nogą w leżaczku.

W moim przypadku wynajęcie biura odpada, bo zlecenia dostaję o różnej porze dnia i nocy i zwykle trzeba do nich od razu usiąść, zrobić i odesłać. Poza tym pracuję tylko zdalnie, nie widuję klientów, więc to byłby dla mnie zbędny wydatek.

Audiolka pisze:Już kilka razy spotkałam się ze stwierdzeniem, że praca w domu to nie praca.

A pewnie. I pytanie: "nie nudzi Ci się?" Nie no, jasne. Praca, dzieci, zwierzaki, mąż, cały dom. Nudzi mnie to siedzenie jak cholera. Ale takim osobom wystarczy powiedzieć, że taką "pracą" można w kilka dni zarobić tyle, co niektórzy w miesiąc i zwykle się zamykają.

Audiolka pisze:Jeśli się jest w domu, to przecież powinno się ugotować obiad, posprzątać, jechać na zakupy... i "podać kapcie" mężowi, który wróci zmęczony po 8 godzinach pracy

A nie, u nas podział jest taki, że robi to wszystko ten, kto ma czas. I co jakiś czas role się odwracają. A jak oboje mamy kupę pracy, to niestety (tak jak ostatnio przez parę tygodni) w domu brudno, w lodówce gotowe pierogi i pizze.

Pracowałam tak przez dwa lata, ale wtedy jeszcze nie miałam dziecka. I po jakimś 1,5 roku zaczęło mnie to strasznie męczyć. Bo niby praca w domu, ale na cały etat, więc 5 razy w tygodniu po 8 godzin przy kompie. Czasami dłużej, jak była potrzeba. Cieszyłam się jak poszłam do pracy biurowej "w mieście", bo poznałam trochę nowych osób i zaczęłam wychodzić z domu.

Kilka miesięcy temu mój stary szef zaproponował mi powrót na pół etatu - 4 dni w tygodniu po 5 godzin. Od razu zdecydowaliśmy, że trzeba Hanię dać do żłobka, bo praca przy komputerze z dzieckiem, które próbuje walić w klawiaturę, to kiepska sprawa. W dodatku takie dziecko nie rozumie, że mamusia teraz musi szybko napisać jakiś tekst i nie ma czasu na zabawę. W zależności od tego, na którą zmianę mam dyżur w redakcji, to albo Hania cały ten okres spędza w żłobku, albo kilka godzin w żłobku, a kilka z tatusiem. Ale często jest tak, że przed dyżurem prowadzę ją do żłobka, po dyżurze odbieram i do wieczora muszę ogarnąć ją i mieszkanie, więc bywają dni, gdy nie da się tego zrobić. Z drugiej strony jak podrzucę ją do żłobka, to wracam i z laptopem mogę wpakować się do wyrka i tak pracować, więc to coś za coś.

Misiak,klarysa,Imyszka-a czym sie zajmowalyscie/zajmujecie w domu? (moze byc na priv)
Ja tam bym chetnie opoznila powrot do swojej nudnej biurowej pracy na etacie i zajela sie czyms w domu.
U mnie w rodzinie jest kilka osob pracujacych w domu i ja osobiscie im zazdroszcze-od wolnosci (czlowiek nie jest az tak uwiazany w sensie od 8 do 16,podobnie z braniem urlopow) o zarobkach to juz wogole nie wspominajac.
Z tym ze ja musialabym brac cos na pol etatu bo jestem na wychowawczym i ciagle zatrudniona u swojego pracodawcy-a wiec wg prawa max na 1/2 etatu moge szukac czegos gdzies indziej.A na brak kontaktu z ludzmi nie narzekam-mam "swoje" grono i glownie w nim sie poruszam,tak wiec i tak wiekszosc innych znajomosci traktuje na zasadzie milych pogawedek...o pogodzie;)

taaaa. Praca w domu. Własnie miałam pracować i co? I dzieciarnia odmówiła spania po południu, więc praca leży odłogiem, a ja się wkurzam. Jestem z nimi sama i nijak nie da się nie zauważyć, że nie śpią Choć staram się, bo mnie wkurzyli i jestem chwilowo na nich obrażona patrz: odpoczywam po godzinnych staraniach, by łobuzy ułożyć do snu.

Blue, u mnie to były dawne dzieje. Pracowałam w telemarketingu. Nie polecam.

malaJu pisze:taaaa. Praca w domu. Własnie miałam pracować i co? I dzieciarnia odmówiła spania po południu, więc praca leży odłogiem, a ja się wkurzam. Jestem z nimi sama i nijak nie da się nie zauważyć, że nie śpią Choć staram się, bo mnie wkurzyli i jestem chwilowo na nich obrażona patrz: odpoczywam po godzinnych staraniach, by łobuzy ułożyć do snu.

jak ja cię doskonale rozumiem. Plany były takie piękne, a rzeczywistość okazuje się zupełnie inna. Ostatnio mąż wrócił po 2 tygodniowej delegacji i po 3 dniach wybył na kolejne dwa dni. Jak dodamy do tego chore dzieci wiszące u nogi, to nie wychodzi z tego nic dobrego. Będzie źle, jeśli coś się nie zmieni w najbliższym czasie.

Blue, u mnie to praca związana z grafiką komputerową + pozyskiwanie klientów (to akurat robiłam będąc w biurze).

Misiak-no niestety nie moja branza,a szkoda:)

Widzę,że ostatnia tu pisałam;)Chciałam to mam-wprawdzie nie tyle zarobkowo,a bardziej w formie przysługi bo ktoś potrzebuje rozłożyć pracę na więcej osób,ale zawsze to jakaś wprawa przed powrotem do pracy.Nie wiem od kiedy zaczynam,bo to kwestia luźnego ustalenia,wszystko zostaje w rodzinie;)

klarysa pisze:więc pracuję głównie, jak śpią w dzień 2-3h, wieczorem ile dam radę, no i jak mąż się nimi zajmie (lub coraz częściej one same sobą). W weekendy czasem wysyłam starsze do babci i wtedy robię jak najwięcej

Dokładnie. Chociaż moja Karolcia nie śpi już w dzień więc tak na prawdę zrobienie jakiejkolwiek pracy w dzień graniczy z cudem bo Karola wtedy MUSI ze mną pracować. Chociaż ostatnio miałam tydzień L4, Karola szła do przedszkola a ja zostawałam w domu i całkiem przyjemnie mi się pracowało